Bob Kuipers, inmiddels een jaar onze collega, deelt op De Dag Van De Vrachtwagenchauffeur zijn ervaringen als chauffeur bij Dijco. Hij vertelt over zijn dagelijkse werkzaamheden, zijn passie voor transport, en zijn persoonlijke leven. Bob is 43 jaar, al acht jaar gelukkig getrouwd met zijn man en woonachtig in Schiedam.
Kun je iets vertellen over je dagelijkse werkzaamheden als vrachtwagenchauffeur bij Dijco?
Natuurlijk! Ik communiceer en overleg veel met de planning. Bij de telers zorg ik dat alles op de juiste manier wordt geladen. Vervolgens teken ik de benodigde documenten en vertrek weer. De telers zijn over het algemeen vriendelijk en staan open voor een praatje. Op zaterdagen rijd ik wel eens winkeldistributie voor Hollander. Het werk is dus heel afwisselend, maar ik geef de voorkeur aan het vervoeren van pallets.
Rijd je iedere dag dezelfde route?
Mijn routes variëren enorm. Ik kom door heel Nederland, van Noord-Holland tot Zuid-Limburg. Iedere dag is anders. Het is over het algemeen relaxed rijden. Natuurlijk komt er ook wel eens spoed bij kijken maar daar plan je dan je dag op in.
“Hard rijden is geen kunst, op tijd rijden wel en als je slim laadt en lost, bespaar je veel tijd”
Hoe ben je eigenlijk in de transportbranche terechtgekomen?
Vanaf mijn 6e levensjaar heb ik altijd tegen mijn ouders gezegd dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden. Mijn droom is uitgekomen: “ik ben klein gebleven door groot te rijden”. Voordat ik in dienst trad bij Dijco heb ik containervervoer gedaan maar dat beviel mij niet vanwege de lange wachttijden. Toen heb ik contact opgenomen met Dijco en ben daar terechtgekomen. Ik zag vooral goede dingen over Dijco op social media, wat mij overtuigde.
Wat zou je zeggen tegen jonge mensen die overwegen om vrachtwagenchauffeur te worden?
Ik zou zeggen, denk er goed over na, want er komen veel regels bij kijken. Het is misschien niet zo glamoureus als vroeger, met gordijntjes en lampjes in de cabine, maar het is nog steeds een geweldig beroep. Je hebt vrijheid en verantwoordelijkheid.
Hoe zie je de toekomst van de transportsector voor je?
Ik denk dat de sector steeds meer geautomatiseerd zal worden, het werk wordt vergelijkbaar met dat van een treinmachinist. Elektrisch rijden en slimme voertuigen zullen de norm worden, en zelfs de Volvo die ik nu heb, heeft al geavanceerde functies zoals cruise control, automatisch remmen en gas geven.
Je noemde dat je een Volvo FH500 rijdt. Kun je daar wat meer over vertellen?
Het is een heel fijne auto. Ik wil niets anders meer. Hoewel ik vroeger een liefhebber was van Scania, geef ik nu de voorkeur aan Volvo vanwege het rijdcomfort en de technologie. Het zorgt voor een stuk meer rust tijdens het rijden. Mijn vrachtwagen is ook uitgerust voor LZV-transport, en in het hoogseizoen rijd ik soms met één trailer.
Hoe ziet je werkweek er meestal uit?
Momenteel werk ik een dienst van 12 uur, van 11 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds. Het is goed te combineren met mijn privéleven, en het is altijd fijn thuiskomen bij mijn man, en viervoeter Ukkie.
Je benoemt dat je een man hebt. Heb je ooit problemen ervaren vanwege je seksuele geaardheid in de transportsector?
Gelukkig heb ik zowel op persoonlijk vlak als op het werk nooit problemen ondervonden vanwege mijn geaardheid. Binnen Dijco voel ik mij geaccepteerd. Ik heb een goede band met mijn collega's, en ze kennen me zoals ik ben. Mijn advies aan andere LGBTQ+ vrachtwagenchauffeurs is: “wees jezelf en kom voor jezelf op. Jij moet het naar je zin hebben en je moet het niet een ander naar de zin maken”.
Tot slot, wat vind je van Dijco (The Greenery Logistics) als werkgever?
Dijco is een mooi bedrijf. Er zijn talloze mogelijkheden binnen het bedrijf, en als er problemen zijn, kunnen we die bespreken en samen oplossen. Het voelt als mijn laatste halte in mijn carrière, ik ben blij met mijn keuze voor Dijco. Overigens vind ik heel The Greenery leuk, zo ook Hollander Barendrecht. Ze zeggen wel eens: “Oh een Dijco chauffeur die het leuk vindt om supermarkten te rijden?”. Dan zeg ik: “Ja, ik houd van de kneepjes van het vak en ik vind het ook leuk om te zien waar het eindproduct naar toegaat”.